Category Archives: expedition

Zrezygnowałem tym razem z pisania dziennika, chyba dlatego, że będąc tu po raz czwarty inaczej się wszystko przeżywa. Kolejne posiłki są takie same, noclegi i pobudki tez … nawet pogoda już nie zaskakuje zaskakując po raz kolejny ;) Nie oznacza to, że jest nudno, że to już rutyna i nuda. O nie! Więcej uwagi poświęca się na inne rzeczy choć fotograficznie muszę się przyznać, że zaczynam tu być bardziej wybredny ;) Faktem też jest, że odcinek północny czyli z Abisko do Vakkotavare jest krajobrazowo bardziej ciekawy poza jednym wyjątkiem ale o tym dalej.

Ten wyjazd był wyjątkowy. Niby każdy kolejny, na który się jedzie jest wyjątkowy bo jest nowy i inny ale ten był szczególny pod kilkoma względami. Po pierwsze pod względem transportu jest to wg mnie opcja najbardziej męcząca choć najbardziej urozmaicona … może to też kwestia wieku. Aby dojechać na miejsce treku i z powrotem uzyłem:

• w tamtą stronę: samolotu z Krakowa do Sztokholmu, nocnego pociągu do Gallivare i autobusu w pobliże pierwszego schroniska
• z powrotem: autobusu spod schroniska (dwie linie – 9 godzin jazdy do Gallivare), nocnego pociągu do Sztokholmu, samolotu do Modlina, Intercity do Krakowa

Kuszetka do i ze Sztokholmu jest taka trochę nie z tej bajki. Po pierwsze ciężko zrobić rezerwacje bo nie jest dużo miejsc chętnych za to o wiele więcej – trzeba rezerwować ze sporym wyprzedzeniem – klimat tej kuszetki przypomina nasze czasy słusznie minione i nawet „zapachy” są podobne łącznie z przypalonymi hamulcami. W tej kwestii jesteśmy w Polsce daleko z przodu i już nawet z litości nie wspomnę o wagonie restauracyjnym.

Cała podróż, łącznie z przelotami i rezerwacją noclegów w schroniskach zależała właśnie od daty biletów kolejowych i zamiast zrobić ten odcinek szlaku w cztery dni zrobiłem go w 7. Jedna noc ekstra w Sitojaure i dwie w Aktse. W Aktse akurat dobrze, że zostałem dłużej ale o tym również dalej.

Saltoluokta -> Sitojaure

Odcinek długi jak na pierwszy dzień. 20 km czuć w mięśniach mimo iż tym razem z wagą plecaka udało mi się zmieścić w 16 kg łącznie ze sprzętem foto a nie w 20 kg jak poprzednio. Taka opcja jest możliwa bez noszenia pełnego wyżywienia i z redukcją ilości ciuchów oraz częściowo ich wagi. Jest to jednak opcja droga bo jedzenie trzeba kupować na miejscu. Skandynawia nie jest dla nas tania a ceny w schroniskach są jeszcze wyższe niż w normalnych sklepach w Szwecji.

Sam szlak bez trudności technicznych, trzeba zrobić ok 400 m w górę, widoki jak wszędzie tutaj przepiękne. Zdecydowanie mniej ludzi ale to też może być związane ze zniesieniem lockdown’ów i podróżami w inne rejony świata.

Schronisko w Sitojaure jest małe jak w Tjaktja, to jeden budynek z kilkoma pokojami ale za to z widokiem na piękne jezioro. Nie ma sklepu ale ma tzw
hidden gem. Obok schroniska jest przystań, z której przewozi się turystów motorówką na drugi brzeg. Taksówka
wodna obsługiwana jest przez rodzine Saami, która prowadzi tam również mały sklepik. Można w nim nabyć za gotówkę kilka podstawowych produktów (np piwo) ale można też lokalne jak np wędzonego pstrąga z jeziora … i to jest ten hidden gem lub jak kto woli hit (nie mylić z podręcznikiem)! Tego się opisać słowami nie da, to trzeba spróbować! 

Sitojaure -> Aktse

Przeprawa motorówką jest droga bo kosztuje 350 SEK a poza wyznaczonymi godzinami czyli 8:00 i 15:00 jest drożej dodatkowo o 100 SEK. Płaci się wyłącznie gotówką. 

Powolny trek, trasa bez większych trudności technicznych poza dość stromym podejściem powyżej granicy lasu zaraz po drugiej stronie jeziora. 

Pogoda była mało fotograficzna, nawet dość nudna…. a kolejnego dnia padało więc mało nie zanudziłem się na smierć. Pozostał mi tylko czwartek żeby zrobić wyskok na Skierfe. W sumie to 16 km tam i z powrotem. Praktycznie wyjście na pół dnia na lekko. 

Dla odmiany w Aktse było sporo ludzi i bardzo dużo namiotów, naliczyłem 12 sztuk a dodatkowo cześć biwakuje kilometr powyżej schroniska przy rozwidleniu szlaku na Skierfe (tam jest sporo miejsc biwakowych).

Jedna uwaga gdyby czytał to ktoś kto planuje iść tą drogą: recepcja tutaj i sklep działają z przerwami od 8-10 oraz od 16-20 i zameldowania ogarniają od 16:00 więc jak przyjdziecie o np 13 to czekacie 3 godziny na przydzielenie domku i pokoju.

Dni schroniskowe w kiepskiej pogodzie są jak jazda pociągiem regionalnym z jednej miejscowości do drugiej i zaliczanie każdego przystanku po drodze. Ludzie wychodzą, przychodzą nowi, ktoś coś ciekawego opowie, pytają skąd jestem, ja też pytałem, rozmowa się albo klei albo nie. Różnie bywa. Wspólne siedzenie przy oknie, wspólny posiłek w kuchni, herbata. Jakoś tak czas leciał tylko szyny nie stukały.

Skierfe

Ze schroniska w Aktse na Skierfe szlak ma ok 8 km, czasowo to wychodzi pomiędzy 3 a 4 godziny w zależności od obciążenia i tempa wędrówki. Ja szedłem z aparatem i statywem w małym plecaczku i zajęło mi to 2:45

Szlak bez trudności technicznych, dopiero podejście pod szczyt jest trochę wymagające ze względu na piargi. Na samym szczycie nie ma żadnych zabezpieczeń (!!!) więc trzeba zachować wyjątkową ostrożność! Niestety zdjęć takich jak chciałem nie mam ze względu na bardzo silny wiatr. Oceniam, że w porywach mógł mieć ponad 100km/h … dwa razy musiałem klęknąć żeby mnie nie przewróciło! Podchodzenie do niezabezpieczonej kilkuset metrowej przepaści przy takich podmuchach nie wchodziło w grę.

Wiało tak zresztą od rana, nawet zaplanowana przeprawa przez jezioro łodzią się nie odbyła! Cześć turystów zamówiła śmigłowiec do transportu na drugą stronę jeziora. W sytuacji awaryjnej jest jednak możliwość ewakuacji z tego schroniska bez użycia śmigłowca. Ok 15 km na wschód znajduje się mała wioska, z której można zamówić taksówkę i dojechać do przystanku autobusowego gdzie zatrzymują się autobusy jeżdżące między Jokkmokk i Kvikkjokk.

Aktse – Parte

Przeprawa łódką kosztuje 250 SEK i płatność jest wyłącznie gotówką. Gdyby się okazało, że wydaliście w poprzedniego dnia na rybę za dużo to żaden problem bo w sklepie przy zakupie dowolnego towaru można poprosić o wypłatę gotówki z karty!

Ciężki dzień! 21 km, trochę podejścia i sporo szlaku w kamieniach. Wolno się szło bo trzeba patrzyć pod nogi a do tego dość silny wiatr na otwartej przestrzeni. Ten odcinek w połowie prowadzi przez las, fakt że wyjątkowo piękny ze starodrzewiem, mchami, grzybami wielkości talerza ale krajobrazu mało, brakowało przestrzeni, brakowało momentami horyzontu.

Schronisko w Parte wygrywa natomiast konkurs na najpiękniej położone schronisko pomiędzy Abisko a Kwikkjokk!

Parte – Kvikkjokk

16 km przez las… prawie jak jazda przez Finlandię – nie ma nic, jest tylko las ;) Oczywiście jest piękny i ma się wrażenie, że to sceneria z Władcy Pierścieni … jedyny problem to bardzo kamienisty szlak więc idąc te 16 km trzeba cały czas patrzyć pod nogi. Aby podziwiać to co widać na około trzeba się co kawałek zatrzymywać. Cały odcinek bez żadnych trudności technicznych, nawet przewyższeń specjalnych nie ma.

Tyle detali a teraz kilka zdań podsumowania.

Nie polecam tej opcji transportu, którą przerobiłem teraz, jest trudna do zaplanowania ze względu na problemy z rezerwacją pociągu i konieczność dostosowania całej wyprawy pod ten jeden środek transportu, czasowo wychodzi podobnie jak jazda autem, a budżetowo autem będzie taniej jeśli jedzie kilka osób. Jak zatem dostać się w pobliże szlaku w sposób najszybszy i najtańszy? Tanie linie przez Oslo do Narviku! Gdyby ktoś właśnie zaczął szukać połączeń to jedna uwaga, tak, latają samoloty ze Sztokholmu do Kiruny czy nawet Gallivare ale ze względu na nieprzewidywalność pogody mogą zostać odwołane i utkniecie w Sztokholmie! Ładne miasto, jest co zwiedzać ale chyba nie o to chodzi ;) Trzeba to ryzyko wziąć pod uwagę. Jak już dolecimy do Narviku to do Abisko czy Kiruny dojedziemy autobusem, który kursuje w sezonie dwa razy dziennie właśnie pomiędzy Narvikiem a Kiruną. Wysiadamy pod stacją turystyczną w Abisko i można od razu iść w szlak.

Kuszetka, którą jechałem poza palącymi się hamulcami ma jeszcze dwie „niedogodności”, o których warto wspomnieć. Przedziały do spania są dość ciasne i jeśli trafi się 6 osób z plecakami, bo tyle wchodzi do przedziału, to mamy Tetris 3D żeby to wszystko upchać tak aby się nie zabić schodząc z 3 piętra w nocy do toalety. Kolejna sprawa to łóżka na 3 piętrze. Jest bardzo ciasno, nie da się siedzieć na łóżku a rozłożenie pościeli to balansowanie między życiem a śmiercią … chyba, że ktoś jest kontorsjonistą to akurat może poćwiczyć. Ostatni minus ale muszę o tym wspomnieć, łóżka pod sufitem przy 6 osobach w przedziale z zamkniętymi drzwiami do przedziału … no jest ciepło. Otwarcie okna w przedziale? Można ale trzeba mieć bardzo dobre korki do uszu.

Szlak bardzo ładny ale absolutnym hitem jest Rapadalen czyli dolina Rapa, której zdjęcia z deltą rzeki o tej samej nazwie robi się ze szczytu Skierfe. Sporo podróżowaliśmy z rodziną ale czegoś takiego nigdzie nie widzieliśmy. Ja pozostanę zdecydowanie fanem części północnej Kungsleden, bardziej surowej, pustej w pewnym sensie ale z bezkresnym horyzontem. Może to jest „skażenie” pierwszym oszołomieniem północą sprzed kilku lat i nie może mi to wyjść z głowy? Tego nie wiem ale wiem, że na pewno tam wrócę … po raz piąty bo jest jeszcze dużo do zobaczenia!

15.08

Pierwsze 600 km z ok 6000(*) za mną czyli dotarłem do Kowna. Droga spokojna, jak to w niedziele bywa. Na granicy w tą stronę nikogo nie było, żadnych kontroli ale na oficjalnej stronie rządowej jest informacja, że przejazd należy zarejestrować w ciągu 48 godzin. Tak też uczyniłem. 

Podróż cały czas stoi pod znakiem zapytania bo kolejna fala jest tuż tuż i kilka krajów wpadło na czerwoną listę ECDPC. Jutro rano będzie update. Z ciekawostek, północ Szwecji trafiła na czerwoną listę z dużą ilością nowych przypadków. 

(*) dokładnie wyszło 6.158 km łącznie z Lofotami.

16.08

Chyba najtrudniejszy odcinek drogi pomiędzy Kownem a Tallinem. Odległość co prawda nie duża ale ze względu na ograniczenia prędkości, pojedynczą jezdnię w jedną stronę, radary co kilkadziesiąt km jedzie się tak szybko jak tir z przodu. Jazda bardziej nudna niż przez autostradę w Niemczech! 

Aktualnie siedzę na promie do Helsinek. Obie granice po drodze otwarte, nikt nic nie kontroluje. Obie czyli Litewsko-Łotewska i Łotewsko-Estońska. W Estonii ok 60 km od Tallina była kontrola, zapytali dokąd zmierzam i sprawdzili dowód. Nie sprawdzali czy się rejestrowałem.

Gdzie się nie zatrzymałem po drodze widać spore rozluźnienie. W większości przypadków byłem jedynym klientem w maseczce na stacji i to samo jest na promie. Prócz obsługi tylko nieliczni podróżni siedzą w maseczkach mimo iż wszędzie wiszą ostrzeżenia, że maseczki są obowiązkowe. To się potwierdza w statystykach bo od dziś dołączyły kolejne kraje i regiony do czerwonej listy. Na pewno będzie coraz gorzej ale pytanie jak to wpłynie na moją podróż.

Ciekawostka kulinarna z promu. Wciąłem ciacho z truskawkami plus espresso. Po pół godzinie zachciało mi się znów słodkiego … widzę beza, no ładna z daleka, z bliska już mniej ale i tak dość apetyczna. Zrezygnowałem z niej jednak na korzyść sernika z truskawkami. No nic nie poradzę, że mam słabość do truskawek graniczącą z obsesją. Po chwili obsługa wywaliła z hukiem bezy do kosza. Smacznego!

17.08

Finlandia czyli 750 km drogi przez las. Ponoć dla uspokojenia poleca się patrzenie na zielone ale ta ilość zielonego po 8 godzinach jazdy zaczyna działać odwrotnie! 

18.08

Kiruna! Jakby wczoraj było mało jazdy przez las to dziś kolejne 7 godzin z tą różnicą, że dziś cały dzień lało. Drogi od granicy Szwedzkiej kiepskie, dużo kolein, w których płyną strumienie co daje jazdę po permanentnym aquaplaningu. Bardzo męcząca jazda ale przekroczyłem Koło Podbiegunowe!

Jutro dla odmiany ma padać cały dzień ale jeszcze jutro nie zaczynam treku, dopiero pojutrze. 

Granica otwarta btw, nikt nic nie sprawdzał!

19.08

Dziś od rana w Kiruna okno pogodowe, nie pada, nawet pojawiał się przelotnie błękit. Ciężkie deszczowe chmury są jednak na horyzoncie w każdym kierunku i przemieszczają się bardzo szybko. Prognoza nie wskazuje na ładną pogodę przez najbliższe dni ale to wszystko może się zmienić na co bardzo liczę bo mam zdjęcia do zrobienia! Byle nie padało!

W Kiruna niewiele jest niestety do roboty, można chwile pochodzić po mieście, które nie jest duże, można wstąpić na hamburgera i piwo do pubu … i tam pozostać ;)

Jutro start na trek, w końcu!

20.08 Abisko – Aboskojaure

Poranna jazda autobusem była wyjątkowa. Kierowca wyglądał jak brakujący członek zespołu ZZ Top i na wstępie zanim kupiłem bilet powiedział „Jestem pijany, autobus jest kradziony i zasypiam za kierownicą!” Wsiadłem z uśmiechem od ucha do ucha ;) Nic nie robi dnia tak jak dobry humor.

Oj trek zaczął się pechowo! Oby to był pierwszy i ostatni pech!

Wszystko przez prognozę w Abisko. Zapowiadają opady śniegu na 25/26 … nawet 18 cm. No muszę powiedzieć, że deko się zestresowałem bo jak nie widać ścieżki i desek na torfowisku to można wpaść po kolana w … błoto. Jak sypnie tyle to na pewno nic widać nie będzie. Z tymi myślami poszedłem a byłem tak nimi pochłonięty, że skręciłem żle na rozwidleniu i …. wróciłem do Abisko! Półtorej godziny i 5 km w plecy a więc zamiast 4 godziny treku było 6 i 19 km zamiast 14. To jest kiepska sytuacja bo jutro mam 21 km do zrobienia i deko jestem jednak zmęczony.

Z ciekawostek schroniskowych – pełno ludzi! Tego się jednak nie spodziewałem. Sporo też namiotów koło schroniska. Druga sprawa to troszkę zmieniły się zasady jeśli chodzi o utylizacje śmieci. Większość rzeczy trzeba zabierać ze sobą a szczególnie opakowania po liofilizatach! One na szczęście nie zajmują dużo miejsca po kompresji.

Na jutro prognoza jest dobra wiec liczę w końcu na zdjęcia!

21.08 Aboskojaure – Alesjaure

Bardzo ciężki dzień! Po wczorajszej pomyłce dzisiejsze 21 km dało w kość.

Pogoda co prawda była łaskawa ale ze zmęczenia byłem w stanie wyjąc tylko raz aparat. Myślałem wyłącznie o schronisku, ciepłym posiłku i odpoczynku. Nie mam na razie siły nic więcej pisać … muszę zjeść i się zagrzać!

22.08 Alesjaure

6:15

Nic już nie napisałem wczoraj, pogadałem chwile z ludźmi, poszedłem do wyra i film mi się urwał. Spałem 10 godzin a to jak na mnie bardzo dużo. Kawa! Ciepłe jedzenie! Potem napiszę więcej.

8:20

Dziś zostaje w Alesjaure jeden dzień. Zamiana za Tjaktja. Podczas rezerwowania miejsc w schroniskach okazało się, że w Singi nie było wolnych miejsc i musiałem dokupić jeden dzień w Tjaktja, które jest najmniejszym schroniskiem w tej części. Wczoraj wieczorem poprosiłem o przeniesienie rezerwacji z Tjaktja na Alesjaure i się udało! Tak więc jeden dzień ekstra w najbardziej wypasionym schronisku na szlaku :)

14:20

Pogoda w kratkę w sensie, że na zmianę pochmurno z opadami więc z nudów narąbałem drewna i pomogłem przenieść większe kłody do drewutni. Po południu ma wyjść słońce. Front przeszedł i zaczyna wiać zimny arktyczny wiatr, prawie czuć lód w powietrzu. Słońce wyszło, zaszło, znów wyszło, popadał deszcz … i tak w kółko :)

Kilka zdjęć udało się zrobić ale to wciąż mało. Czekam na posterunku … w kuchni, w kozie trzeszczy, jest cieplutko i miło a plener tuż za drzwiami :)

16:15

Jest w schronisku nowa waluta…

Jedna czekoladka warta jest 5 SEK … dwa razy byłem w sklepie i dostawałem je zamiast drobnych bo nie mieli w kasie ;) 

18:02

Napaliłem w kozie ale deko za ostro ;) no jest kurka gorąco … plus jest taki, że wyprane ciuchy wyschną szybciej niż w suszarni … tam jest chłodniej :D

Jadłem dziś na obiad liofilizat schab w sosie z zielonego pieprzu, bardzo dobry, pikantny ale pieprz był w ziarnach i nie przesadzę jak napisze, że wywaliłem z 50 ziaren! Gorzej niż jedzenie karpia ;)

Przez kolejne trzy dni mam relatywnie dość krótkie odcinki, byle tylko pogoda się utrzymała i nie zaczęło sypać bo może nie być wtedy przyjemnie.

23.08 Alesjaure – Tjaktja

5:40

Przepiękny poranek! Lekko przyprószone śniegiem okoliczne góry, niebo prawie bez chmur, gdzieniegdzie widać szron na budynkach schroniska i na namiotach. Pierwszy przymrozek oznacza, że nie będzie już komarów choć i tak nie było ich dużo.

Śniadanie, kawa, zdjęcia, pakowanie i w drogę!

7:05

Zdjęcia zrobione, spakowany, czas ruszać! Dziś łatwy 12 km odcinek wiec spokojnie wliczając zdjęcia po drodze powinienem dojść na obiad.

13:04

Wszystko zgodnie z planem, bez niespodzianek, doszedłem na obiad. Teraz odpoczynek z kubkiem herbaty i będę spokojnie polował na ładne widoki czekając jednocześnie na aktualizacje prognozy pogody.

Większość ludzi omija to schronisko i idą dalej do Salka ale to jest łącznie 25 km z Alesjaure. Dla mnie z tym obciążeniem za daleko, zresztą i tak mam rezerwacje więc nie mogę już nic skrócić.

Rozwija się powoli koncepcja kolejnych wypadów.

15:46

Prognoza na jutro: rano pochmurno a po południu leje w związku z czym wypad ze schroniska nastąpi wcześnie rano tak aby znów dojść na obiad i przeczekać najgorsze. Nie ma prognozy na pojutrze, o tym jak będzie w środę dowiem się w Salka.

Stąd dwa lata temu szedłem do Nallo … to była katastrofa ;) 

18:28

Doszło sporo osób. Gdzieś do 15:00 wydawało się, że schronisko będzie puste bo wszyscy idą dalej ale jednak będzie pełno. Generalnie na szlaku jest 3, 4 razy więcej ludzi niż dwa lata temu, byli nawet rowerzyści co nie ukrywam było dla mnie dużym zaskoczeniem bo ciężko mi sobie wyobrazić transport całego wyposażenia na rowerze w tym terenie.

Z pandemicznego punktu widzenia można powiedzieć, że to inny świat, tu pandemii nie ma gdyby tylko patrzeć na zachowania ludzi. Oczywiście wszędzie są wywieszki co robić i jak ale wygląda na to, że mało kto się tym przejmuje. Przykład: STF wymaga kupowania fizelinowych prześcieradeł i poszewek na poduszki i koce, które są w standardzie na łóżkach mimo iż śpi się we własnym śpiworze. Dopiero w tym schronisku obsługa „kazała” je kupić. W poprzednich dwóch nikt nie zwrócił na to uwagi, zobaczę co będzie dalej. Pomijam już, że to pseudo ochrona.

19:19

Ostatnie zdjęcia zrobione, pyszny krem pomidorowo-paprykowy skonsumowany przegryziony suchym chlebem z musztardą, można iść ogarniać wyro. Jutro zakładam, że wstanę przed 6, zjem, spakuje się i śmigam do Salka!

24.08 Tjaktja – Salka

6:27

Zaspałem ale noc była ciężka, prawie nie spałem, nie wiem dlaczego. Nie pamietam momentów wybudzania, miałem wrażenie jakbym nie spał całą noc.

Kawa i owsianka miło rozgrzewają żołądek. 

Wczoraj wieczorem przyszły dwie dziewczyny z Nallo czyli zrobiły tą samą trasę co ja dwa lata temu tylko w przeciwnym kierunku. Mówiły, że ledwo doszły a ktoś im powiedział, że to trasa na dwie godziny. To wg mnie kompletny brak albo wiedzy albo odpowiedzialności albo obu na raz. Brak odpowiedzialności leży też po stronie STF bo nie potrafią dopilnować żeby ludzie opiekujący się schroniskami mieli wiedzę o drogach dochodzących do schronisk. To jest minimum, o które trzeba zadbać a nie o prześcieradła! Na pewno napisze po powrocie do STF .. co z tym zrobią nie wiem.

12:10

Spokojny trek w bardzo dobrej pogodzie … choć mało fotograficznej ;)

Teraz kawa, jakiś posiłek za godzinkę i coś napiszę.

To przyszło dość nieoczekiwanie – bateria w zegarku umiera, musiałem go uśpić :| 

14:35

Zaczęło padać, kupiłem piwo i dostałem czekoladę za usługę kurierską ;) Mam dostarczyć baterie do Singi. Nie będzie to najszybszy serwis kurierski na świecie ale najpewniejszy!

Za chwile dla rozgrzewki pójdę powalczyć w drewutni, trzeba troszkę zapalić w pokoju bo przez wilgoć odczucie chłodu jest większe.

Przy tej pogodzie nie ma po co nawet za okno wyglądać – jest perfekcyjna szarówka!

Ludzie się zchodzą i wyglada na to, że znów będzie pełne schronisko. Spodziewam się luzu dopiero za Singi bo wszyscy, z którymi zagadałem robią klasyk czyli Abisko – Nikkaluokta. Pogoda na koniec tygodnia wyglada bardzo optymistycznie ale na razie nie zapeszam!

Już druga osoba pyta mnie czy mam łącze satelitarne widząc jak pisze na telefonie ;) 

19:55

Właśnie był helikopter ratunkowy po starszego pana, który uszkodził nogę :/ … stąd nie ma innej ucieczki!

25.08 Salka – Singi

6:50

Oj dziś pospałem a padłem zaraz po 21-szej! Dopiero śniadanie wstawiam … na szczęście przede mną najkrótszy odcinek czasowo więc nie mam pośpiechu. Pogoda rano jest trochę niepewna czyli może padać ale nie musi, chmury jednak sugerują, że może. Okoliczne szczyty przyprószyło w nocy kolejną warstwą śniegu. Po śniadaniu wyjdę z aparatem.

12:47

Na miejscu i przesyłka dostarczona! Dziś pogoda była rewelacyjna po drodze … no może trochę za bardzo wiało ;) Teraz kuchnia, penne alla bolognese i kawa!

14:06

Pogoda jest dziś fantastycznie fotograficzna! Nie wiem jeszcze jak będzie z długim czasem bo bardzo wieje ale musze sprawdzić bo chmury są fantastyczne. 

Na jutro rano prognoza wyglada tak, że brak kremu z filtrem może stanowić mały problem ;) Muszę poprosić o prognozę na 4 dni bo wchodzę w nową cześć szlaku, której nie znam. 

20:52

W kozie delikatnie trzeszczy i tylko od tego trzeszczenia robi się przyjemnie ciepło. Jest duża szansa, że zaraz odpadnę :)

Całkiem dobry dzień zdjęciowy dziś był, udało się zrobić kilka „klatek” na długiej ekspozycji mimo tego wiatru. Wszystko wyglada dobrze ale dopiero na dużym ekranie zobaczę detale.

Jutro 5 godzin na butach do Kaitumjaure … ale jak się potwierdzi prognoza to może być i dłużej z przerwami na zdjęcia. Bardzo jestem ciekaw co przede mną …

26.08 Singi – Kaitumjaure

5:53

Zabieram się za robienie śniadanka, dziś między innymi jajecznica po meksykańsku ;) i pół litra herbaty!

Poranek na razie zgodnie z prognozami, minimalna ilość chmur, piękny błękit i nawet księżyc widać. Słońce oczywiście już dawno wzeszło bo ok 4 nad ranem. Dni są wciąż dłuższe niż noce.

11:55

Ależ piękny trek! Tą cześć szlaku widzę po raz pierwszy i jeszcze ta pogoda! Jutro ma być tak samo! 

Obiad, kawa, odpoczynek a potem jeszcze zejdę nad rzekę na zdjęcia!

14:44

Chodzenie tutaj do strumienia po wodę to jak dodatkowy trek ;)

18:48

Okolica przepiękna, pogoda rewelacyjna …. chwile chodziłem nad wodą ale długo nie dało się robić zdjęć w jednym miejscu bo komary przylatywały na kolacje. Jednak wciąż ich jest trochę.

Schronisko kameralne, pięknie położone i nie ma dużo ludzi. Tak się w sumie spodziewałem bo większość robi jednak klasyczny odcinek.

Jutro 4 godzinki marszu do kolejnego schroniska tym razem nad jeziorem i znów będzie piękna pogoda więc zakładam, że wyżyje się fotograficznie ;)

Teraz kolacja i chyba koniec na dziś. Jeszcze dwa dni treku potem prysznic i stek z renifera! ;)

27.08 Kaitumjaure – Teusajaure

6:02

Już dawno przed 6 rano nie robiłem zdjęć ale krajobraz jest tu wyjątkowy a dziś okraszony kolorami bezchmurnego poranka … gdyby nie zimno można by stać i się patrzeć bez końca!

Gorąca herbata na start, owsianka z malinami i trzeba się będzie powoli pakować. Co prawda dzisiejsza trasa jest krótka ale zakładam, że będą częste przystanki na zdjęcia ;)

11:42

Nie będę już pisał o pogodzie bo sami widzicie na zdjęciach co się działo … i na ostatni dzień treku będzie identycznie! 

Muszę powiedzieć, że to dwa najpiękniejsze odcinki szlaku jak do tej pory. Przepięknie położone oba schroniska, obie trasy malownicze z pięknymi widokami i zmiennym krajobrazem … gdyby nie kamienie na szlaku szło by się z głową podniesioną i rozglądało na boki!

Od 2 dni czyli od Singi idzie ta sama grupa ludzi i spotykamy się w kolejnych schroniskach już prawie jak starzy znajomi ;) 

Jutro rano trek zaczyna się od przeprawy łodzią przez jezioro, potem będzie sporo pod górę a na sam koniec strome zejście do schroniska … i koniec! Pierwsza cześć w końcu będzie zrobiona!

17:34

Zjadłem Szwedzkie parówko-kiełbaski z puszki … no zaskakująco przyswajalne. Spodziewałem się czegoś gorszego. Zaznaczam od razu, że nie wiem z czego były ;)

Biorę aparat i coś może ustrzelę. Zachód zapowiada się wyjątkowo ładny bo tuż nad jeziorem więc też może coś się uda ciekawego zrobić.

18:21

Kolejna osoba z rozwaloną nogą :/ tym razem kolano, ledwo dziewczyna idzie … chłopaki będą jej dźwigać plecak. Wsiadają do łodzi wiosłowej i płyną dziś na drugi brzeg rozbić namiot ale przed nimi jutro trudne 14 km … współczuje :( Dostali na drogę prochy p-bólowe i p-zapalne, akurat miałem dość mocne w apteczce.

28.08 Teusajaure – Vakkotavare

5:20

Powoli trzeba robić śniadanko i się pakować bo przeprawa jest o 7:00. Wczoraj obsługa mówiła coś o możliwości zrobienia dwóch porannych kursów bo sporo ludzi wpisało się na rano. Prawdopodobnie wszyscy chcą zdążyć na autobus o 14:35. Ja wsiadam do niego dopiero jutro. Do Kiruna daleko nie jest ale z przesiadką jazda zajmie 6 godzin więc zostawiłem tą przyjemność ;) na kolejny dzień.

12:45

Na miejscu i … koniec treku! Trochę ulga i trochę smutno, zmęczenie wymieszane z rozczarowaniem, że to koniec. Ostatnie schronisko jest tuż przy drodze, na przeciwko znak przystanku autobusowego brutalnie oznajmia powrót do cywilizacji. Ostatnia noc i jutro powrót do Kiruna choć ten powrót będzie długi bo komunikacyjnie jest tu dramat. Niby dwa spore miasta Gallivare i Kiruna a dostać się z jednego do drugiego nie jest łatwo. Miałem jechać jutro autobusem z Vakkotavare o 14:35 ale wyjadę 9:50 i może uda się zapłać pociąg do Kiruna o 13:10 … co prawda serwis online pokazuje, że nie ma miejsc ale może akurat się poszczęści. W sumie chyba wole przeczekać w Gallivare i zjeść normalny obiad.

18:02

Na chwile koniec z pisaniem, jutro powrót, prysznic (!!!) i zacznę wpisy z Lofotów w poniedziałek!

29.08

Jeszcze małe podsumowanie.

Dziewczyna z kolegami zrobiła te 14 km, co prawda bez obciążenia ale jednak dała radę. Prochy trochę chyba pomogły! Mieli robić dalszą część szlaku jeszcze … nie uda się już. To pokazuje, że o ile sam szlak technicznie trudny nie jest bo nie ma np wspinaczki to obciążenie plecaka, mokre kamienie i deski na torfowiskach podnoszą ryzyko kontuzji. Trzeba cały czas kontrolować gdzie i jak stawia się stopę. Planuję zrobić opis techniczny tej części szlaku i na pewno go tu opublikuję.

Podróż do Kiruna nie obyła się bez przygód ;) Pojechałem porannym autobusem licząc na ten pociąg o 13:10, który jednak okazał się autobusem zastępczym. Biletów nie można było wczoraj kupić online jak i u kierowcy w autobusie co jest kuriozalne bo miejsca wolne były i terminal do płacenia również. Na palcach jednej ręki mogę policzyć osoby w Skandynawii, które na pytanie czy mówią po angielsku odpowiedziały przecząco. Kierowca oczywiście też bez problemu komunikował się w tym języku i jak się potem okazało rozumiał również po Polsku ;) Wymieniliśmy kilka zdań, z których jedno moje było zakończone słowem “help” i usłyszałem “sit down and don’t worry” (siadaj i się nie martw) … no i pojechałem do Kiruna bus-stopem ;)

To ostatni mój trek z dużym obciążeniem! Samo jedzenie plus sprzęt foto dołożyły ok 7 kg do wagi plecaka. Z aparatu oczywiście nie zrezygnuję ale zdecydowanie ograniczę ilość wyposażenia i częściowo wymienię cięższe elementy na lżejsze. To samo z jedzeniem, nie ma potrzeby brania wszystkich 3 posiłków na dzień mając po drodze sklepy, w których można się zaopatrzyć. Na ultra-light nie przejdę ;) ale target to 12 -15 kg maksymalnie!